Het bijzondere regeltje

Terug naar de natuur …

 

Naar waarde genoten.

Het is mooi geweest.

Het leven is doorgeven…

Stuurloos zonder baken.

Bevrijd van tijd en ruimte.

Nu is de stilte compleet.

Doe goed en versaag nooit.

Het leven ten volle geleefd.

Voor alles is een juiste tijd.

Alles is nu anders zonder jou.

Er viel nog zoveel te genieten.

Sterk als de dood is de liefde.

In dienst van de verwondering.

Het is goed zo – eindelijk rust.

Het was mooi, het is goed zo.

Na zoveel waken nu dan rust.

Ik heb een mooi leven gehad.

Wij zullen je missen, iedere dag.

Een wakker mens is ingeslapen.

Plotseling, maar vooral definitief

In wezen is het leven een zucht….

Eenvoud, kenmerk van het ware.

Verdriet is de prijs van de liefde.

Een markant persoon is niet meer.

Wij kunnen het nog niet geloven …..

In vertrouwen op het onbekende.

De muziek was zijn lust en zijn leven.

Het was een mooie dag om te reizen.

De seizoenen van het leven voltooid.

Terug naar de bron van eeuwig leven.

Hij/zij heeft mij zoveel geluk gebracht.

Zijn/haar grootheid lag in kleine dingen.

Wie weet dansen ze boven ook wel…..

Langzaam is het leven opgehouden……

Zijn/haar grootheid lag in kleine dingen..

De wil was er nog, de kracht niet meer.

Het leven is overgegaan in herinneringen.

De dood kwam onverwacht maar zacht.

Van het begrensde naar het onbegrensde.

Onze toekomst samen is anders bepaald.

Vertrokken met vogels, wolken en winden

Niet in de aarde begraven, maar in ons hart.

Niet het vele is goed maar het goede is veel.

Omdat er liefde is, bestaat er geen voorbij.

Vaar op de stroom van de vergankelijkheid.

Vertrokken met vogels, wolken en winden ….

Woorden schieten tekort en tranen overheersen.

Liefde en vriendschap zijn de zin van ons bestaan.

Bij ieder afscheid wordt een herinnering geboren.

Een reis over de toppen en diepe dalen is voltooid.

Het gebrandschilderde raam van zijn/haar leven is klaar.

Sommige dingen zouden eigenlijk nooit mogen gebeuren.

Je moet de dood aanvaarden voor je sterft.
Bisschop Muskens

Alles van waarde is weerloos.
Lucebert

Het werd, het was, het is gedaan.
M. Vasalis

Dank aan allen die ik
dank verschuldigd ben.

Noem de dood niet slecht
als het leven goed is geweest.

Verliezen is moeilijk en
het voelt zo onrechtvaardig.

Het is moeilijk te aanvaarden
dat je weg bent van deze aarde.

Vol van leven en geluk,
nu ben je weg, alles is stuk

Je mag wel om mij huilen,
maar niet blijven huilen.

Niet waarlijk dood zijn zij
die in onze harten leven.

Leef de dag van vandaag
alsof er geen morgen is.

Leef vandaag,
morgen kan alles anders zijn.

Onze verbondenheid was
heel bijzonder en dierbaar.

Altijd samen in gedachten,
in gedachten voor altijd samen.

Ik vertrouw op de toekomst,
wat die ook moge zijn…

Om je heengaan treuren wij,
om wat je was zijn wij dankbaar.

Haar dans verstilt
in een bewogen herinnering.

Het eeuwige leven gaat schuil
in het hart van de dood.

Hij heeft vaste grond gevonden
waarin zijn anker eeuwig rust.

Sterven in vrede is:
Met een gerust hart je ogen sluiten.

Elke dag is een mooie dag
om een nieuwe reis te beginnen.

Heel bijzonder, heel gewoon,
gewoon een heel bijzonder persoon.

Na een lang en zorgzaam leven
zijn zijn/haar taken volbracht.

We lopen niet meer, we zweven.
We stijgen boven ons mens-zijn uit.

Nu denkt aan mij:
de zon, de maan, de sterren en jij.

Toen kwam die onverwachte dag,
de dag dat de stilte kwam …..

Elke dag is een mooie dag,
om een nieuwe reis te beginnen.

Te snel voorbij, de vele dromen
oneerlijk is het lot dat nu is gekomen.

Ieder, die ik gekust heb,
kus ik opnieuw – tot in de eeuwigheid.

Na vele bergen te hebben overwonnen,
geef ik mij nu gewonnen.

De dood is onbegrepen
zolang het onbegrijpelijk is te leven…

Leven is weven,
sterven is je werk uit handen geven.

Het afscheid is definitief,
maar de herinnering onuitwisbaar.

De duisternis van het graf,
is het ochtendgloren van een nieuwe dag.

Toen kwam die onverwachte dag,
de dag dat de stilte kwam …..

Want leven is: een ander niet vergeten
en lichtend door de schaduw gaan.

Je liefde, kracht, je warmte en je lach….
we zullen je missen, iedere dag.

Omdat er liefde is, bestaat er geen voorbij,
in alle eeuwigheid ben jij…

De duisternis van het graf
is het ochtendgloren van een nieuwe dag.

Ik ben niet bang voor de dood,
maar ik had nog wel wat langer willen leven.

Afscheid nemen is met dankbare handen
meedragen al wat herinnering is.

Je liefde en je kracht, je warmte en je lacht…
We zullen je midden, iedere dag…

Niet de voorbije dagen zijn het leven,
doch de dagen die men zich herinnert.

Soms is er zoveel wat we voelen
Maar zo weinig wat we kunnen zeggen….

Bijzondere mensen sterven niet,
zij gaan wel, maar blijven toch voor altijd.

De dood gaat niet over de dood
maar over wat je met je leven hebt gedaan

Want leven is: een ander niet vergeten
en lichtend door de schaduw gaan.

Niet de voorbije dagen zijn het leven
doch de dagen die men zich herinnert.

Degene die ik liefheb verlaat ik
om degene die ik liefhad terug te vinden.

De dood gaat niet over de dood
maar over wat je met je leven hebt gedaan

Hoe iets te zeggen, nu je er niet meer bent,
hoe raken we aan jouw afwezigheid gewend?

Haar hart klopte tot het laatst voor anderen,
maar had geen kracht meer voor zichzelf.

Het mooiste van het leven zijn de sporen
van liefde die wij achterlaten als wij weggaan.

Hij/zij was een gelukkige en tevreden mens.
Hij/zij hield van het leven en vooral van ons.

Als je geconfronteerd wordt met het lijden,
baten mooie woorden niet.

Dan straalt daar weer die ene ster
Dus is onze …… eigenlijk nooit weggegaan.

Verhuizen is alles pakken en dan gaan.
Sterven is gaan en alles laten staan.

Vol liefde, zorgzaamheid en soms een traan.
Tot op de grens van zijn aardse bestaan.

De herinneringen aan jouw liefde en vertrouwen
dragen wij in ons hart voor altijd mee.

Treur niet dat ik je verlaten heb,
ik hoop dat je blij bent dat je mij hebt gekend!

De herinnering is het enige paradijs
waaruit wij niet verdreven kunnen worden.

Verbleven in vele verre landen,
nu op weggegaan naar zijn laatste bestemming.

Bewonderenswaardig was zijn/haar levenskracht.
Groot was zijn/haar liefde voor haar dierbaren.

Intens verdrietig om wat niet meer is en nooit meer zal zijn.
Dankbaar voor wat was en altijd zal blijven.

Hoe de wind waait in je leven kan je niet bepalen,
maar hoe je de zeilen zet bepaal je zelf.

Het mooiste zijn de sporen van de liefde
die wij achterlaten als wij weggaan.

Groot is de leegte en het verdriet.
Mooi zijn de herinneringen die je achterliet.

Dankbaar voor wat het leven mij heeft gegeven,
heb ik het nu teruggelegd.

Als een vriend zoveel goede herinneringen nalaat,
sterft hij/zij niet echt.

Het is minder erg om iets te verliezen wat je lief hebt,
dan dat je het nooit hebt gehad.

Nu je mijn handen niet meer aan kunt raken,
raak je mijn hart nog duidelijker aan.

Elke dag zonder jou is als een dag zonder bloemen;
elke dag zonder jou kun je geen dag meer noemen.

Toen ben je zomaar ingeslapen, stil en discreet,
alsof je niemand wilde storen.

Alleen door onze sterfelijkheid te omhelzen
kunnen wij gelukkig worden in de tijd die we hebben.

Zij, die wij liefhebben en die van ons zijn heengegaan
zijn niet meer waar zij waren, maar altijd waar wij zijn.

Ik heb een boek geleend uit de bibliotheek van het leven
maar ik heb het nu terug moeten geven.

Het verlorene prijzen maakt
de herinnering dierbaar.
Shakespeare

Zo na aan ons verwant
Zo ver van ons gescheiden
Ida Gerhardt

Had ik je maar als kind gekend
die nu mijn kind en moeder bent.
M. Vasalis

Misschien is het niet geheel waar,
en zelfs dat niet….
Multatuli

En zo ging ik de horizon voorbij en
kwam in het land van de dageraad.
André Gide

Niemand valt of hij valt in Uw handen
en niemand leeft of hij leeft naar U toe.
Huub Oosterhuis

Liefde is het verlangen,
om meer te geven dan
te ontvangen.

De tijd voorbij, zomaar
en toch diep verbonden
met de stem van ons hart.

Langzaam is de schemer
duisternis geworden en is zij uit het
aardse leven weggegleden.

Oud worden brengt met zich mee,
in weemoed nalaten wat men
in overmoed van plan was.

Zolang wij leven blijft hij/zij leven
Hij/zij is een deel van ons
Zolang wij hem/haar herdenken.

Als het leven geen waarden meer kent,
dan is het onherroepelijk, pijnlijk en
onvergetelijke afscheid aanvaardbaar.

Donkere wolken werden doorbroken,
daarom nog even van het licht
des levens genoten.

Ik ben moe van deze lange reis
Al wat ik vraag is een rustige slaap
en dromen van hen die ik lief heb.

Het leven is een voortdurend afscheid
maar wie van zijn herinneringen kan genieten
leeft tweemaal.

Tijdig sterven,
is de meest voorname vorm
van zelfbehoud en waardigheid.

Bewaar één woord voor mij in
Uw stilte, o wereld, wanneer
Ik dood ben: Ik heb lief gehad”.
Tagore

Teneergeslagen moesten wij toezien
hoe zij/hij ons huis verliet
om niet meer terug te keren.

Het doek is gevallen.
Na jaren en jaren van strijd
heeft de pijn het alsnog gewonnen.

Net zoals de sterke stroom van een waterval
niet kan worden gekeerd, zo is ook de beweging
van een mensenleven, onomkeerbaar.
Boeddha

Het leven van een mens is als een voetstap in het zand,
die wordt weggevaagd als de vloed de grens verlegt
tussen zee en strand.

Kleine zorgen kun je delen
maar er is een verdriet
dat mensen niet kunnen helen
en dat hoeft ook niet.

Zijn/haar lichaam gaf de strijd op
zijn/haar geest bleef tot het
einde toe onverwoestbaar.
Zo blijft hij/zij bij ons.

Je strijd is gestreden
het leven was soms zwaar
Maar jouw liefde
houdt ons allen bij elkaar.

Wij zitten neer, de tranen stromen.
Alle gedachten zijn verwoord
Alle woorden zijn gesproken
Het is tijd

Wat zo diep in het hart zit
kun je door de dood niet verliezen…..
De herinnering aan een bijzonder mens
is geboren…….

De één vindt hem/haar dapper
De ander zegt: het is voorbij
Een ander zwijgt stilletjes
En de ander denkt: was hij/zij er nog maar bij.

Leven is eeuwig en liefde onsterfelijk
en de dood is slechts een horizon
en een horizon is niets dan een grens
aan ons gezichtsvermogen.

Als een vogel in de blauwe lucht
is opgevlogen voor zijn laatste vlucht
kan het ook zo voor een mens vergaan
als een eind komt aan zijn aards bestaan.

Voor de zoon van de aarde
s de dood op aarde het einde.
Voor een kind van de geest echter
is de dood slechts het begin van een stellige triomf.
Kahil Gibran

Natuur verwondert, overdondert
soms en laat in al haar rijkdom
leegte na ……Leven
is mensen en dingen
omhelzen
en weer loslaten

Adieu

 

Op = op.

Sprakeloos….

Eindelijk rust.

Eindelijk vrij.

Mijn hart huilt.

Nooit meer pijn….

Te snel, te vroeg

Zomaar, ineens.

“Ik kan niet meer”

Niet te bevatten.

Niet te geloven…

De beer is geveld.

Dag lieve allemaal.

Ik ga naar huis …..

Het is altijd anders.

Ik ben er niet meer.

Ongelijk geëindigd.

Positief tot het laatst.

Lief en leed gedeeld.

Er viel niets te kiezen.

Naar waarde geleefd.

Uitgezeild, voor altijd.

Van leven ga je dood.

Het feest is afgelopen…..

Het ergste is gebeurd.

Ik heb mijn best gedaan.

Lief en wijs tot het einde.

Een vechter tot het laatst.

Woorden schieten tekort.

Hij/zij had het leven zo lief.

Zonder jou is alles anders.

Aangeslagen en verbijsterd.

Het leven helemaal geleefd.

De vonk dooft, het vuur blijft.

Liefde reikt over de tijd heen.

Een familieband is verbroken.

Eindelijk was daar de lente……

Verwacht het onverwachte….

Hij/zij zocht altijd haar eigen weg.

Een mensen-mens is niet meer.

Een bijzonder mens ging heen.

Mijn lief is van mij weggegaan.

Mijn troost is dat je er ooit was.

Hij/zij hield intens van het leven.

Hij/zij was uniek in onze familie.

Zij/hij had talent voor het leven.

Het boek is uit, het was prachtig.

Wij zijn geschokt en sprakeloos.

Soms grijpt de duisternis het licht.

Een kleurrijk mens is heengegaan.

Het leven is een prachtig avontuur.

Blijvend is jouw warmte in ons hart.

De hemel heeft er een ster bij gekregen.

Binnen de vier zeeën zijn allen broeders.

In al zijn/haar eenvoud was hij/zij groot.

Eeuwig gaat voor ogenblik
Joost van den Vondel

Hoezo waarom!
Hoezo begrijpen!

Leven is zorgen,
zorgen is leven.

Leven is eindig;
echte liefde niet.

Vaak te laat,
maar nu te vroeg.

Een licht gaat uit
en schijnt niet meer.

Een bijzonder leven
een bijzonder mens

Je was mijn maatje,
je was mijn alles…

Als leven lijden wordt
is sterven een gewin.

Mijn dag was mooi
De nacht mag komen.

De tijd gaat nu verder
al is het zó anders…..

Uit ons oog,
maar nooit uit ons hart.

Wie reist zonder doel
komt nooit aan.

Er is een tijd van komen
en er is een tijd van gaan.

Houden van is laten gaan,
hoe moeilijk het ook is.

Waar hij/zij niet meer is,
zal hij/zij altijd blijven.

Nooit te oud om te leven,
altijd te jong om te sterven.

Als iets liefs je verlaat,
blijft nog altijd de liefde…..

Hij leeft voort, geworteld
in ons hoofd en in ons hart.

Eén enkel ogenblik
kan alles doen veranderen.

Herinneringen verbinden
wat het oog niet meer ziet.

Voorgoed uit ons midden
maar niet uit ons hart.

Oud worden is een zegen
Oud zijn valt tegen.

Bedroefd door het leven,
bevrijd door de dood.

De mens is broos,
het zijn de sporen die tellen.

Elk afscheid is de geboorte
van een herinnering

Het gevecht is zwaar
als je niet kunt winnen.

Iedere moeder is uniek:
Zij was dat heel speciaal.

Mijn leven was ten volle
waard geleefd te worden.

Je leven is uitgestippeld.
mijn liefste is gestorven.

Langzaam vliegt een vogel
steeds verder weg, maar…

Als het er echt toe doet
schieten woorden tekort

Wat op liefde gebouwd is,
kent geen vergeten…..

Er zijn geen tranen genoeg
voor dit plotselinge verlies.

Je leeft om onderweg te zijn,
niet om aan te komen.

Het mensenleven is niet eeuwig
maar het leven is eeuwig.

Het wordt stil
als er geen stem meer klinkt.

Herinner mij zoals ik was,
heel gewoon, heel bijzonder.

Als je maar lang genoeg leeft
schenkt De Tijd je het gelijk.

De dood is niet erg
als het leven goed is geweest.

Waar onwetendheid heerst,
is ware vrede onmogelijk.

Het leven is een gunst
maar hoe te leven is een kunst.

De wereld is vol mensen……..
maar zoals jij was er niet één.

Niet in de aarde begraven,
lig je daar, maar in mijn hart.

Hij straalde vertrouwen uit
en droeg dat op ons allen over.

Iedereen keert uiteindelijk terug
in zijn eigen thuishaven.

Ingehaald door de tijd.
Hij/zij vond het nog zo gezellig.

In een zee van liefde geboren
Op golven van liefde gestorven

Je leven was een mooie melodie
beleefd in goede harmonie.

Gisteren geschokt en ontdaan,
vandaag bedroefd en verslagen.

Wij dachten dat het middag was
maar plotseling viel de nacht.

Als je te moe bent om te leven
is eeuwige rust een zegen

En opeens zijn de kleuren dof en
smaakt niets meer lekker.

Als het niet kan zoals het moet
dan moet het maar zoals het kan.

Hij heeft zijn boeken opgeborgen
en wandelt in de nieuwe morgen.

Huil niet omdat ik er niet meer ben,
maar glimlach omdat ik er was.

Wat zo diep in je hart zit
kun je door de dood niet verliezen.

Toen kwam die onverwachte dag,
die dag dat de stilte kwam.

Mijn laatste groet is aan hen
die mij kenden en die mij liefhadden.

Aan alle geliefden een afscheidskus
en alle bekenden een laatste groet.

Groot is het gemis,
mooi zijn de herinneringen die blijven.

In harten te leven die wij achterlaten
is niet te sterven.

Van alles geleefd, van alles gedaan,
laat mij nu maar rustig gaan.

Het gemis dwingt ons na te denken
over wat wij bezaten

Hoe kunnen wij de dood begrijpen;
wij begrijpen het leven nog niet eens.

De dood is een kaars die uitgaat
als de nieuwe dag aanbreekt.

Zowel mooie als moeilijke zaken
maken het leven de moeite waard.

Een rusteloze geest is uiteindelijk
losgeraakt van het afgematte lichaam.

Groot is de leegte die hij/zij achterlaat
mooi zijn de herinneringen die blijven.

In de lentenacht heeft onze omarming
een einde gekregen.

Je kunt de wind niet veranderen,
maar wel de stand van de zeilen.

Alle goede herinneringen blijven,
…… maar er komen geen nieuwe bij.

Zijn/haar leven moeten wij loslaten,
in ons leven houden wij hem/haar vast.

Gebruik het uur, het is kort van duur,
de tijd gaat vlug, keert nimmer terug!

Alles is geregeld, het is tijd om te gaan
en ik heb het op mijn manier gedaan.

Woorden schieten te kort
waar het liefste bezit herinnering wordt.

Na de tranen van verdriet
volgt de bemoediging van de herinnering.

Voorbij zijn grenzen gestreden voor leven,
maar ontwapend door de dood.

Sterven is niet het einde,
maar het begin van een blij en ander leven.

Bezige handen en een sterke wil
vielen na een bewogen leven stil.

Alles gaat door.
De ziel vindt zijn weg en leeft.

Het hart van de mens
De bodem van de zee
Beiden onpeilbaar

stiller om de noord
de wadden uitgewist
ganzen onderweg

Je bestaan een flits
Je leven een vingerknip
Een zucht op zondag.

Ik kan niet geloven
dat alle moeite vergeefs is
en de dood het einde.

Woorden schieten tekort
wanneer het liefste bezit
herinnering wordt.

Wanneer het einde nadert
is je grootste troost
een nieuw begin.

Ik heb tevreden geleefd,
ik heb vrede met mijn lot
en ik zal in vrede rusten.

Er is geen toen, er is geen nu
er is geen ik, er is geen jij
alleen dat éne samen.

Wat zo diep in je hart zit
kun je door de dood
niet verliezen

Wie ergens valt,
staat ergens anders weer op.
Dat is de wet van het leven.

Hij/zij stond vol in het leven
had nog vele plannen
maar verraste ons en iedereen.

Als je geen dromen meer hebt
en geen speelse gedachten,
is je leven voorbij.

Zoveel onvervulde dromen
Zoveel onvervulde verwachtingen
Zoveel verdriet…..

Je was niet bang voor de dood,
je had alleen nog graag
een tijdje willen blijven.

Te mogen leven is bijzonder.
Het lijkt zo gewoon
maar ‘t is een wonder

Zij die wij liefhebben en verloren
zijn niet meer waar zij waren
maar altijd waar wij zijn.

Prachtige jaren
Niet treuren dat ze voorbij gingen
Glimlachen dat ze er geweest zijn.

Zoals ik kwam
zoals ik ben,
zoals ik ben geweest,
zo ben ik heengegaan.

“Moge al het leven,
in de tijd gevangen,
ontluiken tot een
eeuwig bloeiende bloem”

Daar is geen einde,
daar is geen begin;
het enig zijnde
is wisseling

Zo intens geleefd
Zo abrupt voorbij
Hij/Zij wilde nog zoveel
en wij met hem/haar.

Leef met de gedachte
dat het begin geen einde is,
maar het einde
het begin van alles is.

Het kaarsje is opgebrand,
Het vlammetje gedoofd.
Zijn/haar altijd bezige handen
Hebben nu voorgoed rust.

Wie luistert en rondkijkt,
bewust en aandachtig
vindt rust en geluk
in de eeuwigheid.

Bloemen
leg ik op je graf
en eenzaam
ga ik weer heen.

Wij zitten neer, de tranen stromen.
Alle gedachten zijn verwoord
Alle woorden zijn gesproken
Het is tijd

Vervangend weten
Glijdend naar mist
Was je vergeten
Wat je ooit wist
Nu er weer licht is
Weet – voelen wij
Is wat verricht is
Als warm wassend tij.