Het bijzondere regeltje
| Terug naar de natuur …
Naar waarde genoten. Het is mooi geweest. Het leven is doorgeven… Stuurloos zonder baken. Bevrijd van tijd en ruimte. Nu is de stilte compleet. Doe goed en versaag nooit. Het leven ten volle geleefd. Voor alles is een juiste tijd. Alles is nu anders zonder jou. Er viel nog zoveel te genieten. Sterk als de dood is de liefde. In dienst van de verwondering. Het is goed zo – eindelijk rust. Het was mooi, het is goed zo. Na zoveel waken nu dan rust. Ik heb een mooi leven gehad. Wij zullen je missen, iedere dag. Een wakker mens is ingeslapen. Plotseling, maar vooral definitief In wezen is het leven een zucht…. Eenvoud, kenmerk van het ware. Verdriet is de prijs van de liefde. Een markant persoon is niet meer. Wij kunnen het nog niet geloven ….. In vertrouwen op het onbekende. De muziek was zijn lust en zijn leven. Het was een mooie dag om te reizen. De seizoenen van het leven voltooid. Terug naar de bron van eeuwig leven. Hij/zij heeft mij zoveel geluk gebracht. Zijn/haar grootheid lag in kleine dingen. Wie weet dansen ze boven ook wel….. Langzaam is het leven opgehouden…… Zijn/haar grootheid lag in kleine dingen.. De wil was er nog, de kracht niet meer. Het leven is overgegaan in herinneringen. De dood kwam onverwacht maar zacht. Van het begrensde naar het onbegrensde. Onze toekomst samen is anders bepaald. Vertrokken met vogels, wolken en winden Niet in de aarde begraven, maar in ons hart. Niet het vele is goed maar het goede is veel. Omdat er liefde is, bestaat er geen voorbij. Vaar op de stroom van de vergankelijkheid. Vertrokken met vogels, wolken en winden …. Woorden schieten tekort en tranen overheersen. Liefde en vriendschap zijn de zin van ons bestaan. Bij ieder afscheid wordt een herinnering geboren. Een reis over de toppen en diepe dalen is voltooid. Het gebrandschilderde raam van zijn/haar leven is klaar. Sommige dingen zouden eigenlijk nooit mogen gebeuren. Je moet de dood aanvaarden voor je sterft. Alles van waarde is weerloos. Het werd, het was, het is gedaan. Dank aan allen die ik Noem de dood niet slecht Verliezen is moeilijk en Het is moeilijk te aanvaarden Vol van leven en geluk, Je mag wel om mij huilen, Niet waarlijk dood zijn zij Leef de dag van vandaag Leef vandaag, Onze verbondenheid was Altijd samen in gedachten, Ik vertrouw op de toekomst, Om je heengaan treuren wij, Haar dans verstilt Het eeuwige leven gaat schuil Hij heeft vaste grond gevonden Sterven in vrede is: Elke dag is een mooie dag Heel bijzonder, heel gewoon, Na een lang en zorgzaam leven We lopen niet meer, we zweven. Nu denkt aan mij: Toen kwam die onverwachte dag, Elke dag is een mooie dag, Te snel voorbij, de vele dromen Ieder, die ik gekust heb, Na vele bergen te hebben overwonnen, De dood is onbegrepen Leven is weven, Het afscheid is definitief, De duisternis van het graf, Toen kwam die onverwachte dag, Want leven is: een ander niet vergeten Je liefde, kracht, je warmte en je lach…. Omdat er liefde is, bestaat er geen voorbij, De duisternis van het graf Ik ben niet bang voor de dood, Afscheid nemen is met dankbare handen Je liefde en je kracht, je warmte en je lacht… Niet de voorbije dagen zijn het leven, Soms is er zoveel wat we voelen Bijzondere mensen sterven niet, De dood gaat niet over de dood Want leven is: een ander niet vergeten Niet de voorbije dagen zijn het leven Degene die ik liefheb verlaat ik De dood gaat niet over de dood Hoe iets te zeggen, nu je er niet meer bent, Haar hart klopte tot het laatst voor anderen, Het mooiste van het leven zijn de sporen Hij/zij was een gelukkige en tevreden mens. Als je geconfronteerd wordt met het lijden, Dan straalt daar weer die ene ster Verhuizen is alles pakken en dan gaan. Vol liefde, zorgzaamheid en soms een traan. De herinneringen aan jouw liefde en vertrouwen Treur niet dat ik je verlaten heb, De herinnering is het enige paradijs Verbleven in vele verre landen, Bewonderenswaardig was zijn/haar levenskracht. Intens verdrietig om wat niet meer is en nooit meer zal zijn. Hoe de wind waait in je leven kan je niet bepalen, Het mooiste zijn de sporen van de liefde Groot is de leegte en het verdriet. Dankbaar voor wat het leven mij heeft gegeven, Als een vriend zoveel goede herinneringen nalaat, Het is minder erg om iets te verliezen wat je lief hebt, Nu je mijn handen niet meer aan kunt raken, Elke dag zonder jou is als een dag zonder bloemen; Toen ben je zomaar ingeslapen, stil en discreet, Alleen door onze sterfelijkheid te omhelzen Zij, die wij liefhebben en die van ons zijn heengegaan Ik heb een boek geleend uit de bibliotheek van het leven Het verlorene prijzen maakt Zo na aan ons verwant Had ik je maar als kind gekend Misschien is het niet geheel waar, En zo ging ik de horizon voorbij en Niemand valt of hij valt in Uw handen Liefde is het verlangen, De tijd voorbij, zomaar Langzaam is de schemer Oud worden brengt met zich mee, Zolang wij leven blijft hij/zij leven Als het leven geen waarden meer kent, Donkere wolken werden doorbroken, Ik ben moe van deze lange reis Het leven is een voortdurend afscheid Tijdig sterven, Bewaar één woord voor mij in Teneergeslagen moesten wij toezien Het doek is gevallen. Net zoals de sterke stroom van een waterval Het leven van een mens is als een voetstap in het zand, Kleine zorgen kun je delen Zijn/haar lichaam gaf de strijd op Je strijd is gestreden Wij zitten neer, de tranen stromen. Wat zo diep in het hart zit De één vindt hem/haar dapper Leven is eeuwig en liefde onsterfelijk Als een vogel in de blauwe lucht Voor de zoon van de aarde Natuur verwondert, overdondert |
Adieu
Op = op. Sprakeloos…. Eindelijk rust. Eindelijk vrij. Mijn hart huilt. Nooit meer pijn…. Te snel, te vroeg Zomaar, ineens. “Ik kan niet meer” Niet te bevatten. Niet te geloven… De beer is geveld. Dag lieve allemaal. Ik ga naar huis ….. Het is altijd anders. Ik ben er niet meer. Ongelijk geëindigd. Positief tot het laatst. Lief en leed gedeeld. Er viel niets te kiezen. Naar waarde geleefd. Uitgezeild, voor altijd. Van leven ga je dood. Het feest is afgelopen….. Het ergste is gebeurd. Ik heb mijn best gedaan. Lief en wijs tot het einde. Een vechter tot het laatst. Woorden schieten tekort. Hij/zij had het leven zo lief. Zonder jou is alles anders. Aangeslagen en verbijsterd. Het leven helemaal geleefd. De vonk dooft, het vuur blijft. Liefde reikt over de tijd heen. Een familieband is verbroken. Eindelijk was daar de lente…… Verwacht het onverwachte…. Hij/zij zocht altijd haar eigen weg. Een mensen-mens is niet meer. Een bijzonder mens ging heen. Mijn lief is van mij weggegaan. Mijn troost is dat je er ooit was. Hij/zij hield intens van het leven. Hij/zij was uniek in onze familie. Zij/hij had talent voor het leven. Het boek is uit, het was prachtig. Wij zijn geschokt en sprakeloos. Soms grijpt de duisternis het licht. Een kleurrijk mens is heengegaan. Het leven is een prachtig avontuur. Blijvend is jouw warmte in ons hart. De hemel heeft er een ster bij gekregen. Binnen de vier zeeën zijn allen broeders. In al zijn/haar eenvoud was hij/zij groot. Eeuwig gaat voor ogenblik Hoezo waarom! Leven is zorgen, Leven is eindig; Vaak te laat, Een licht gaat uit Een bijzonder leven Je was mijn maatje, Als leven lijden wordt Mijn dag was mooi De tijd gaat nu verder Uit ons oog, Wie reist zonder doel Er is een tijd van komen Houden van is laten gaan, Waar hij/zij niet meer is, Nooit te oud om te leven, Als iets liefs je verlaat, Hij leeft voort, geworteld Eén enkel ogenblik Herinneringen verbinden Voorgoed uit ons midden Oud worden is een zegen Bedroefd door het leven, De mens is broos, Elk afscheid is de geboorte Het gevecht is zwaar Iedere moeder is uniek: Mijn leven was ten volle Je leven is uitgestippeld. Langzaam vliegt een vogel Als het er echt toe doet Wat op liefde gebouwd is, Er zijn geen tranen genoeg Je leeft om onderweg te zijn, Het mensenleven is niet eeuwig Het wordt stil Herinner mij zoals ik was, Als je maar lang genoeg leeft De dood is niet erg Waar onwetendheid heerst, Het leven is een gunst De wereld is vol mensen…….. Niet in de aarde begraven, Hij straalde vertrouwen uit Iedereen keert uiteindelijk terug Ingehaald door de tijd. In een zee van liefde geboren Je leven was een mooie melodie Gisteren geschokt en ontdaan, Wij dachten dat het middag was Als je te moe bent om te leven En opeens zijn de kleuren dof en Als het niet kan zoals het moet Hij heeft zijn boeken opgeborgen Huil niet omdat ik er niet meer ben, Wat zo diep in je hart zit Toen kwam die onverwachte dag, Mijn laatste groet is aan hen Aan alle geliefden een afscheidskus Groot is het gemis, In harten te leven die wij achterlaten Van alles geleefd, van alles gedaan, Het gemis dwingt ons na te denken Hoe kunnen wij de dood begrijpen; De dood is een kaars die uitgaat Zowel mooie als moeilijke zaken Een rusteloze geest is uiteindelijk Groot is de leegte die hij/zij achterlaat In de lentenacht heeft onze omarming Je kunt de wind niet veranderen, Alle goede herinneringen blijven, Zijn/haar leven moeten wij loslaten, Gebruik het uur, het is kort van duur, Alles is geregeld, het is tijd om te gaan Woorden schieten te kort Na de tranen van verdriet Voorbij zijn grenzen gestreden voor leven, Sterven is niet het einde, Bezige handen en een sterke wil Alles gaat door. Het hart van de mens stiller om de noord Je bestaan een flits Ik kan niet geloven Woorden schieten tekort Wanneer het einde nadert Ik heb tevreden geleefd, Er is geen toen, er is geen nu Wat zo diep in je hart zit Wie ergens valt, Hij/zij stond vol in het leven Als je geen dromen meer hebt Zoveel onvervulde dromen Je was niet bang voor de dood, Te mogen leven is bijzonder. Zij die wij liefhebben en verloren Prachtige jaren Zoals ik kwam “Moge al het leven, Daar is geen einde, Zo intens geleefd Leef met de gedachte Het kaarsje is opgebrand, Wie luistert en rondkijkt, Bloemen Wij zitten neer, de tranen stromen. Vervangend weten |